Mooi artikel in De Volkskrant:
“Wie de wereld als een gevaarlijke plek beschouwt, voedt zijn kind controlerender en beschermender op, blijkt uit onderzoek. ‘Ouders worden de hele dag blootgesteld aan informatie, waardoor de indruk kan ontstaan dat er van alles misloopt. Aanslagen, migratie, klimaat, pedofilie. Dan is het een begrijpelijke reactie dat je reageert door je kind te beschermen’, aldus Van Petegem. Ook al is er geen bewijs dat de wereld daadwerkelijk zoveel gevaarlijker is. Opvallend is dat het vaak gaat om maatregelen die de veiligheid in de openbare ruimte zouden moeten garanderen, terwijl er minder toezicht is op wat jongeren online allemaal uitspoken.
‘We weten dat angst van ouders makkelijk overdraagbaar is op kinderen’, zegt Keijsers. ‘Dus hoewel de intenties van ouders goed zijn, doet de dreiging van gevaar iets met het zelfvertrouwen van kinderen.’”
“Dat is de hedendaagse paradox: ouders vinden de wereld een harde plek en om hun kind naar de volgende toets of levensfase te loodsen, verlenen ze alle steun. Maar om volwassen te worden is het broodnodig dat jongeren zelfstandig aanrommelen en fouten maken.”
“Volgens de theorie van ‘stress inoculation’(stressinenting) helpen kleine beetjes stress juist om later grotere uitdagingen het hoofd te bieden. ‘Denk aan een tiener die al een keer in de verkeerde trein is gestapt waardoor ze in Maastricht in plaats van Groningen eindigde’, zegt Keijsers. ‘Daarvoor moeten jongeren ervaringen opdoen en niet op de bank blijven zitten. Bij jongere kinderen weten ouders intuïtief: mijn kind leert niet fietsen door de zijwieltjes erop te laten. Hetzelfde geldt voor adolescenten: de psychologische zijwieltjes moeten eraf.’ En vaak is het de eigen stress die ouders moeten leren tolereren.”
